ชาติผูกพันสัญญา (Binding Agreement On)

ชาติผูกพันสัญญา  (สัญญาต่อกันไว้)

ผ่านพ้นมา ๒ ชาติ 

เรื่องราวของเด็กผู้หญิง กับ พี่ชาย  (รักกันมากเกินกว่าความเป็นพี่น้อง, พ่อแม่ไม่รู้)

    ถ เด็กผู้หญิงพึ่งแรกคลอด  พ่อแม่เค้าเหมือนเป็นคนที่เรารู้จัก (ญาติ, พี่น้อง, เพื่อน) เค้าไม่มีเวลาเลี้ยงดูลูก  มาขอให้เราเป็นพี่เลี้ยง  เราเห็นหน้าเด็กคนนั้นก็รู้สึกรักและเอ็นดู  จึงตกปากรับคำว่าจะเลี้ยงดูให้เอง  น้องออกจะน่ารัก  เลี้ยงไปได้ไม่นาน  เราก็ต้องมีอันต้องเลิกเลี้ยงต้องลาจากไป  พ่อแม่เค้าก็เสียดาย  และน้องก็ร้องไห้  เราก็ร้องไห้แล้วต่างก็กล่าวขอโทษกันและจากกันขึ้นรถไป  มารู้ข่าวอีกทีน้องได้ตายแล้ว  เหมือนไม่มีคนเลี้ยงดู  พอมาถึงวันเกิดเหตุการณ์เรานอนอยู่กำลังพลิกตะแคงข้าง  น้องในวัยคลานน่ารัก ปีนป่ายจากข้างหลังมาที่แขนและชะโงกหน้ามาถามว่า “ไหนว่าจะไม่ทิ้งหนูไง”  ตอนนั้นชัดเจนมาก  น่ากลัวมาก และพร้อมกันนั้นก็น่าสงสารมาก หลากหลายอารมณ์   ตอนกลางคืนก็ได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังเหมือนกำลังปีนขึ้นบันไดมาหา  หลังจากนั้นไม่นาน  ก็ได้คำตอบว่า เป็นการผูกพันสัญญาด้วยความรัก  ทำให้น้องเค้ามาตามหา  เมื่อหาเราเจอในชาตินี้โอ๋ก็ต้องขออโหสิกรรมและอโหสิกรรมให้กับน้องเค้าด้วยว่าเราจะไม่ผูกกรรมต่อกัน  เราจะไม่ยึดติดกับคำมั่นสัญญา  ขอให้น้องได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีเพื่อจะได้ไม่ต้องมาผูกเวร ผูกกรรมต่อกันอีก  **ภายหลังก็ฝันว่าได้อุ้มน้อง  และน้องก็บอกว่าจะไปเกิดแล้วนะค่ะ...”ขอบคุณนะค่ะ...รักนะค่ะ”...  แล้วน้องก็หายไปไม่มาให้เห็นและได้ยินเสียงอีกเลย

    ถ พี่ชายที่แสนดี  เรื่องก็มีอยู่ว่า  เราถูกเลี้ยงด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก  ผูกพันกันมาก  รักกันมาก  แต่ไม่รู้ว่ารักนั้นเกินคำว่าพี่ชายไปแล้ว  แต่พี่ชายรู้ตัวมาตลอดว่า  เราไม่ใช่พี่น้องกันแท้ ๆ ...เรื่องที่เกิดขึ้นก็คือ  เราอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง  ที่พี่ชายเค้าพาขึ้นไปดูวิวว่าสวยมั๊ย...ชอบมั๊ย...  บ้านหลังนี้  เราก็บอกว่าสวยดี  และชอบมาก  สักพักหนึ่งฝนตกต่างคนก็วิ่งไปปิดหน้าต่าง  เราเดินมาที่อีกห้องหนึ่ง  เปิดเข้าไปก็มีตะปู  เศษแก้วแตกและกระจายเกลื่อนพื้นหน้าห้อง  พอเราเดินเข้าไปก็เหยียบโดนจนเลือดไหล  พี่ชายเค้าเข้ามาประคองแล้วรู้สึกผิดที่ปล่อยให้น้องเข้าไปคนเดียว  พอคลาดสายตานิดเดียวน้องก็ได้เลือดเลย  พี่ชายจึงขอโทษแล้ว  ขอโทษอีก  บอกไม่น่าจะปล่อยน้องให้อยู่คนเดียวเลย...พี่ชายรู้สึกถึงความเป็นห่วงมากมาย  ความรักมากมาย  ทำให้พอพี่ชายมาเจอเราในชาตินี้  ก็ตามมาอยู่ที่ขา  เช่นเดียวกัน  ก็เลยบอกเค้าว่าอโหสิกรรมกันนะ  บอกรัก โลภ โกรธ หลง  เป็นหนทางแห่งทุกข์  ขอให้ปล่อยทุกข์นั้นเสียและไปสู่ภพภูมิที่ดี...(ภาพพาขึ้นบันได  ยังให้เอาฝ่าเท้าของเราเหยียบลงบนหลังเท้าของพี่เค้า  แล้วพี่ชายก็อุ้มประคองขึ้นบันได...ไม่ยอมให้เดินเอง..ความรัก  ความห่วงใย  ความหวง  ...***อนิจจัง***

                        บทสรุปของกฎแห่งกรรม

    ถ  เรื่องของผู้ปกป้องกลับชาติมาเกิด ก็เพื่อต้องทำหน้าที่ปกป้อง  คือ  มีผู้นำลัทธิหรือเทพแห่งลัทธิ  หรือ เทพที่ผู้คนนับถือ  เวลานั้นเหมือนจะเกิดสงครามทำลายล้างเผ่าพันธุ์  เรายืนปกป้องด้วย 2 มือที่ถือดาบ  ปกป้องเทพเจ้าของเราสุดกำลัง  ไม่หวั่น  ไม่กลัว  ยืนจังก้าหันหน้าหาศัตรู  ตั้งท่าเตรียมพร้อมอยู่อย่างนั้น  แต่ก็ไม่ได้รบกับใครเป็นเพียงแต่ยืนทำท่าปกป้องอยู่แบบนั้นเอง